احمد الهربی؛ علا س. امین
چکیده
استفاده از غشای شامل پولیمر (PIM) بعنوان یک ماده حساس، روشی جدید برای دستیابی به انتخابگری و پایداری الکترودهای شیمیایی نوری می باشد. در این کار یک PIM بدون پلاستی سایزر و هادی پلی وینیل کلرید (PVC) بعنوان یک تکیه گاه، 2-(2-بنزوتیازولیل آزو) به عنوان واکنشگر و AliquaT336 به عنوان حامل (یونوفر) تهیه و کارایی آن برای تعیین یون های Fe3+ بررسی ...
بیشتر
استفاده از غشای شامل پولیمر (PIM) بعنوان یک ماده حساس، روشی جدید برای دستیابی به انتخابگری و پایداری الکترودهای شیمیایی نوری می باشد. در این کار یک PIM بدون پلاستی سایزر و هادی پلی وینیل کلرید (PVC) بعنوان یک تکیه گاه، 2-(2-بنزوتیازولیل آزو) به عنوان واکنشگر و AliquaT336 به عنوان حامل (یونوفر) تهیه و کارایی آن برای تعیین یون های Fe3+ بررسی گردید. نتایج نشان داد که خواص PIM به مقدار زیادی بستگی به ترکیب غشا دارد. مطالعات نشان داد که پاسخ الکترود به ضخامت فیلم، حضور پلاستی سایزر، هم زدن، غلظت 2-(2-بنزوتیازولیل آزو)، غلظت Aliquat 336 و pH محلول مورد استفاده دارد. منحنی کالیبراسیون در محدوده 210-5.0 نانوگرم بر میلی لیتر Fe3+با حدود تشخیص و تعیین به ترتیب 1.60 و 4.95 نانوگرم بر میلی لیتر بدست آمد. طول موج ماکزیمم برای PIM برابر با 581 نانومتر بود. PIM ارائه شده در این تحقیق پایدار، قدرت مکانیکی خوب، حساس و قابل استفاده مجدد بود. نهایتاً، PIM بطور موفقیتآمیزی بعنوان یک سنسور نوری جهت تعیین Fe3+در آب های طبیعی،غذا و نمونه های محیطی و بیولوژیکی بکارگرفته شد و نتایج بدست آمده با روش طیف سنجی جذب اتمی مقایسه گردید.
